Prolog

   Każdy młody człowiek ma co do swojej przyszłości wielkie plany. Napotyka on na drodze same przeszkody, które sprawiają, że jego ambicje spełzają na niczym.
   Moje życie również miało wyglądać inaczej. Chciałam być dobrze ustawiona w sportowym magazynie i przeprowadzać wywiady z najwybitniejszymi sportowcami. Tymczasem nie udało mi się nawet skończyć studiów. Byłam skazana na dwa etaty, a i tak brakowało mi na wszystko. Każdy dzień wyglądał tak samo. Nie żyłam nawet od pierwszego do pierwszego tylko z dnia na dzień. Byleby przetrwać.
   Ile miało być sławnych piłkarzy, modelek, piosenkarek? Każdy chciał być kimś. Nie każdemu to wyszło. Ile razy będąc młody patrzyłeś na tych, którym się nie wiodło i obiecywałeś sobie, że z tobą będzie inaczej, że to tobie się uda. Moje życie też miało być inne, lepsze. Wyszło jak wyszło i to ja jestem sobie winna. Dałam się omotać, byłam naiwna i moja wspaniała kariera skończyła się zanim jeszcze zdążyłam ją zacząć. Jednak mój błąd stał się powodem, dla którego mam siłę co dzień wstawać i próbować funkcjonować. Gdybym miała drugi raz wybierać, postąpiłabym tak samo, bo nie wyobrażam sobie życia bez mojej córeczki. Tak, ciąża w wieku 20 lat zmieniła wszystko. Przede wszystkim sprawiła, że zostałam kompletnie sama. Rzucono mnie na głęboką wodę i jedyne co mogłam robić to starać się, żeby nie utonąć. Nie raz życie sprawiało, że zachłysnęłam się wodą. Nie potrafiłam nawet troszkę zbliżyć się do brzegu. Dołujący był fakt, że tak na prawdę nikt tam na mnie nie czekał, bo nie było nikogo komu by na mnie zależało.